چطور خطای سخنرانی را کاهش دهیم و جذاب باشیم؟(بخش دوم سخنرانی حرفه ای)

عدم آشنایی با مخاطبین در سخنرانی

فرض می کنیم که شما محصولی دارید یا نظریه ای دارید که برای مردم مفید است. می خواهید در مورد آن یک سخنرانی جامع داشته باشید! شروع می کنید طبق مقاله قبل بدون خطاهای فنی و فردی سخنرانی تان را آماده می کنید. روزی که به روی سن یا استیج! برای سخنرانی می روی، متوجه می شوی که برخی از مخاطبین انگار که هنگ شده اند! یا این که در حالی آن ها را مشاهده می کنی که به صندلی تکه داده اند و دهانشان باز است.

خب این گونه سخنرانی ها که مخاطب را درگیر نمی کند معمولا خروجی خوبی نخواهد داشت. علت مهمی که برای این مساله وجود دارد این است که سخنران ها از افراد مناسب برای حضور در همایش یا سخنرانی دعوت نمی کنند! افراد باید به تناسب هدف شما انتخاب شوند و در همایش حضور پیدا کنند.

آشنای با مخاطبین یک عنصر مهم در موفقیت در رسیدن به هدف سخنرانی است. می توانید از سازمانی که در حال فعالیت در آن هستید اطلاعاتی در مورد نوع کاربران و مخاطبین خود، مثل علایق، سلایق، سبک زندگی، نقطه درد زندگی، نیازمندی ها، نگرانی ها و غیره کسب کنید و بر این اساس هم، محتوای دوره را آماده کنید و هم از این قشر مخصوص دعوت به عمل آورید.

گاهی شما حتی مدعوین تان را از مخاطبین درست انتخاب می کنید اما محتوی آموزش تان دردی از او را دوا نمی کند. بنابراین نمی توان انتظار داشت که در حین برگزاری سخنرانی مخاطب به شما جذب شده و حسابی مشتاق حرف ها و احیانا پیشنهادات شما باشد.

عدم توجه به جلب توجه مخاطبین

همانطور که می دانید المان های مختلفی وجود دارد که می تواند روی مخاطبین شما اثر بگذارد. در طول سخنرانی مدل سخنرانی شما و استفاده از ابزارهای انتقال می تواند روی توجه مخاطب اثر مثبت یا منفی بگذارد.

ابزارهای انتقال شامل، کلمات، زبان بدن، چشم و غیره همه کمک می کنند که مخاطب درگیر سخنرانی باشد و به خوبی مفهوم را درک کند و با سخنرانی همراه شود. اگر در طول سخنرانی متوجه شدید که مخاطبین حوصله شان سر رفته این یعنی به سخنرانی بی میل هستند.

گاهی با پرسیدن یک سوال، یا توجه خاص به برخی مخاطبین می تواند آن ها را برای ادامه سخنرانی رفرش کند.

تن صدای تان نیز هنگام سخنرانی خیلی مهم است. گاهی کاهش ولوم صدا و گاهی بلند کردن ولوم صدا، یا حتی به تناسب نوع سخنرانی استفاده از عبارت های طنز، و یا تشویق و نظیر آن کمک می کند که سخنرانی اکتیو و تعاملی داشته باشید. گاهی سخنرانی ها کاملا مخاطب محور است. مخاطب سوال می پرسد، سخنران متن خود را در قالب آن پاسخ ارائه می دهد و خود مخاطب است که اینجا درگیر می شود، به چالش می افتد و سخنرانی را پیش می برد.

بنابراین باید توجه کنید که در ضمن سخنرانی از المان هایی استفاده کنید که سخنرانی را از یکنواختی و نوار گونه یا اصطلاحا سخنرانی طوطی وار دور کند.

یکی از چیزهایی که موجب می شود مخاطب توجه اش جلب شود این است که در ابتدای سخنرانی وقت خود را برای این بگذارید که از روحیات مخاطب بگویید وبه نقطه درد او و راه حلی که برایش درنظر گرفته اید بپردازید تا او خودش را در این دسته مشاهده کند و در طول زمان سخنرانی لابلای صحبت های شما به دنبال پاسخ درست باشد.

این کمک می کند که مخاطب فعال تا آخر سخنرانی به سخنرانی تان گوش کند و با یک راه حل عالی جلسه را ترک کند و این یعنی شما به هدف زده اید.

سخنرانی سطحی با موضوعات زیاد بدون درون سازی

وقتی که شما می خواهید یک سخنرانی را برگزار کنید بهتر است که آن را برای ابتدای هفته مثلا شنبه و یا انتهای هفته مثلا پنج شنبه تنظیم کنید. شنبه ها بعد از یک تعطیلات به مخاطب انرژی کافی می دهد تا بتوانند در سخنرانی با حوصله فراوان حاضر شوند.

پنج شنبه ها نیز هر چند روزی پس از چند روز کاری سخت است اما هیجان تعطیلات آن ها را سر ذوق می آورد که از محتوای سخنرانی استقبال کنند.

اما در این سخنرانی که احتمالا قرار است مطالب زیادی گفته شود، بخش های مختلفی وجود دارد. مخاطبی که روز سه شنبه عصر به سخنرانی آمده قطعا حوصله یک سخنرانی طولانی را ندارد چرا که واقعا خسته است. پس باید سعی کنید در چنین شرایطی سخنرانی شفاف و کوتاه باشد و چند بار به نکته های مهم تاکید کنید.

همچنین وقتی می خواهید از بخشی به بخش دیگر بروید، حتما تاکید کنید که نکته های مهم بخش قبل چه بوده و آیا آن ها کاملا موضوع را درک کرده اند یا نه.

اگر شما به این موضوعات در سخنرانی توجه نداشته باشید می توانید فقط وقت مخاطب و خودتان را حرام کنید و تمام!

کاری که بسیاری از سخنران ها انجام می دهند، این است که در انتهای سخنرانی شیتی به مخاطب می دهند که شامل دستورات، تمرین ها و موارد دیگری است که مخاطب را درگیر سخنرانی می کند و موجب می شود که با سخنران و سازمان برگزار کننده، ارتباط برقرار باشد.

فراموش کردن ایجاد تماس چشمی

هدف یک سخنران در سخنرانی این است که توجه مخاطب را جلب کند و او را به روال سخنرانی علاقمند کند. اما وقتی هیچ تماس چشمی نباشد مخاطب علاقه اش را از دست می دهد. درست است که ابتدای سخنرانی تنش هایی وجود دارد که موجب می شود کمی کنترل اعصاب سخت باشد اما در طول سخنرانی، اگر به دلیل احساس ضعف نسبت به مخاطبین، یا خجالت کشیدن و یا عصبی بودن و یا حتی بی ارزش انگاشتن مخاطبین به آن ها نگاه نمی کنید و این تماس چشمی خاص را ایجاد نمی کنید، موجب شده اید که مخاطب شما و سخنرانی تان را بیهوده تلقی کند. پس در این باره دقت لازم را داشته باشید.

در مقاله قبل گفته شد که باید هر مخاطب فکر کند که دارید دقیقا تنها با او صحبت می کنید. ایجاد تماس های چشمی به موقع و کوتاه یا بلند کمک می کند که بیشتر به این موضوع دامن بزنید و او بیشتر احساس کند که صحبت هایتان خاص خودش بوده است.

اگر سخنرانی شما مخاطبین کمی دارد، سعی کنید تماس چشمی تان را برای تک تک آن ها ایجاد کنید اما اگر دامنه مخاطبین تان بزرگ است، برای یک گروه خاص این تماس چشمی را تا انتهای سخنرانی ادامه دهید. قطعا در یک سالن هزار نفری، افرادی که در انتهای سالن نشسته اند متوجه این نیستند که چشم شما دقیقا روی کدامیک از مخاطبین ردیف عقب است. اما مخاطبینی که جلو نشسته اند، این موضوع را کاملا درک می کنند و می بینند.

استفاده از طنز تاسف بار

استفاده از طنز هیچ تداخلی با یک سخنرانی حرفه ای ندارد. شما می توانید برای کاستن یخ سخنرانی و تعاملی تر کردن سخنرانی تان به طنز نیز بپردازید و گه گاهی، چیزهایی بگویید که مخاطب به خنده بیفتد. البته طنز اگر درست و به جا و به تناسب مخاطب انتخاب نشود می تواند تاثیرات منفی داشته باشد.

اگر شما سخنران بین المللی هستید باید بدانید که در کشورهای مختلف مسائل مختلف یکسان دیده نمی شوند. چیزی که در ایران خنده دار است شاید در هلند خنده دار نباشد و حتی نوهی توهین تلقی شود. حتی این موضوع بین اقوام مختلف و استان های مختلف در کشور خودمان نیز رواج دارد.

بنابراین باید با شناخت کامل محیط، فرهنگ و مخاطب و موضوع به ایجاد محتوای سخنرانی و ایجاد رشته هایی از شوخی و طنز بپردازید.

ناهماهنگی در صحبت کردن

این که شما در بین همکارانتان خیلی خوب و متناسب صحبت می کنید دلیلی بر این نیست که یک همایش یا سخنرانی حرفه ای را به خوبی اجرا کنید. در سخنرانی مخصوصا در اوایل آن استرس و عصبی شدن طبیعی است. اما اگر شما به قدری مغلوب این احساس ها شده اید که موضوعات را سریع در حال رد کردن هستید تا به نتیجه های عالی برسید باید کمی مکث کنید و به اعصاب خود تسلط پیدا کنید و به قدر کافی با طمانینه، موضوع را به پیش ببرید.

به قدر کافی با تمرین پیش از ارائه سخنرانی، روی موضوع مسلط شوید و به زمان چیره شوید و از سریع پرداختن به موضوعات به طوری که مخاطب چیزی از آن درک نمی کند و صرفا چند کلمه می شنود و تمام خود داری کنید.

فراموش کردن توضیح در مورد موضوع سخنرانی

هر چند شما برای دعوت از مخاطبین و یا تبلیغات، عنوان های رنگارنگی انتخاب کرده اید تا با شنیدن آن مخاطب به شما توجه کند و در همایش تان حضور پیدا کند اما این بدین معنی نیست که مخاطب از همه چیز خبر دارد.

هر چند مخاطب موضوع را بداند اما شما باید ابتدای امر، به توضیح کاملی از موضوع، هدف و راه حل هایی که دارید بپردازید تا او که در مقابل شما نشسته بداند که می خواهید به چه دردی از دردهایش بپردازید و چطور می توانید آن را حل کنید.

عدم پوشش مناسب برای سخنرانی حرفه ای

به تناسب این که می خواهید در چه موضوعی سخنرانی کنید، باید پوشش مناسبی هم داشته باشید. پوشش شما ترجیحا باید هارمونی خاصی با صحنه داشته باشد و شما را در رنگ های صحنه گم نکند.

از طرفی پوشش رسمی برای برخی از سخنرانی ها توصیه می شود اما اگر شما می خواهید روی موضوعات کمتر رسمی سخنرانی کنید بد نیست که گاهی پوشش خاص فن و حرفه خودتان را بپوشید.

همچنین هر پوششی که دارید باید موجب آرامش شما در جلسه باشد. لباس هایی که به سختی در آن نفس می کشید قطعا نمی تواند آن قدر آرامش بخش باشد که شما را به اعصاب و استرس تان مسلط کند.

در این مقاله  و قسمت قبلی آن، به نکات مهمی پیرامون اشتباهاتی پرداختیم که اگر آن ها را رفع کنید یک سخنرانی حرفه ای را اجرا خواهید کرد. بنابراین می توانید با توجه به آن مشکلات سخنرانی حرفه ای تان را رفع کنید و به خوبی روی مخاطب اثر بگذارید.

اگر شما نیز از افرادی هستید که هر چند مدت یک بار یک سخنرانی برگزار می کنید می توانید برای ما از تجربیات خود بگویید.